Bildiğiniz üzere Temmuz ayı boyunca New York’taki Birleşmiş Milletler Merkezi’nde silah ticaretini düzenlemeye yönelik bir anlaşmanın kriterleri ve kapsamı üzerine yoğun toplantılar yapılıyor. New York temsilcimiz Birsen Aksakal’ın bildirdiği üzere geçtiğimiz Perşembe günü hazırlanan ilk taslak metin içeriğin yapısında yapılan değişiklikler sebebiyle yoğun eleştiri aldı. Bunun üzerine öğleden sonraki bölümde ikinci taslak yayınlandı. Bu taslakta özellikle kadına yönelik şiddet ile ilgilenen sivil toplum kuruluşlarını yakından ilgilendirecek bir madde de yer alıyordu: cinsiyete dayalı şiddet ve çocuğa yönelik şiddet kriterler arasına alınmıştı. Kriterler üzerine yapılan Cuma öğleden sonraki toplantı basına ve izleyicilere kapalıydı. Taslak son halini aldığında web sitemizden duyurusunu yapacağız.
Uluslararası düzeyde yasadışı silahların kontrolü için gelişmeler böyleyken, Türkiye’ye dönüp baktığımızda sırf barışma isteği geri çevrildi diye eski kız arkadaşını pompalı tüfekle öldürüp, sonra da intihar eden bir genç gözümüze çarpıyor. Bize sürekli “suç işlemek isteyen başka araçlarla da suç işler” diyenler var. Ya da “suç işleyecek kişi ruhsatsız silah alır, o yüzden ruhsatlı silahlar ile mücadele etmeyin” diyenler var. Hatta bazıları çok düz mantıkla “Arabalar kaza yapıyor, insanlar ölüyor o zaman arabaları da mı yasaklayalım?” diye soranlar var. Tüm bu soruların aslında bir bahane üretmek için çok çaresizce yapıldığını biliyor ve üzerinde de durmuyorduk. Ancak bir gün televizyonda Silah Kanun Tasarısı için kurulan alt komisyon başkanının aynen bu cümleleri kurduğunuz duymak ve gözlerimizle şahit olmak bizleri çok üzdü. Kanun yapıcıların konuyu iyice araştırmış ve şiddeti tetikleyen boyutunu algılamış olmalarını bekliyorduk, bu bizi yıktı ama yıldırmadı. Biz mücadelemize devam edeceğiz. Demek ki bu düşünce tarzına itiraz etmek gerekiyor. Çünkü insanlar bir süre sonra kendi söylediklerine kendileri de inanıyorlar. O yüzden doğruları ortaya koymak lazım: arabalar ulaşım amacı ile edinilir, kazalar ise bu süreçteki dikkatsizlik ve ihmalden oluşur. Bunun için de çok güzel kamuoyu bilinçlendirme çalışmaları yapılmakta, kazaların önlenmesine çalışılmaktadır. Ancak SİLAHLARIN TEK BİR İŞLEVİ VARDIR: ÖLDÜRMEK. Kendinizi korumak için aldığınızı da iddia etseniz, koruma işlevini ancak karşı tarafı yaralayarak veya öldürerek yerine getirmek için silah edinirsiniz. Yoksa günümüz teknolojisinde alarmlar, kapalı devre kamera kayıt sistemleri gibi pek çok korunma alternatifleri üretmek mümkündür.
Durum bu olunca, ruhsatlı ya da ruhsatsız, silahların hepsi öldürmek için vardır. Bu nedenledir ki biz de ruhsatlı ruhsatsız ayrımı yapmaksızın bireysel silahsızlanmayı savunmaktayız. Dünyadaki konvansiyonel silahların %75’i sivillerin elinde bulunmaktadır ve her yıl 1 milyon kişi bu sivil silahlar yüzünden hayatını kaybetmektedir. Bireysel silahlanma, silah sahibine tanıdığı öldürme hakkı sebebiyle en temel hak olan yaşama hakkını tehdit etmekte ve ayrımcılığa yol açmaktadır. Daha sonraki süreçte hukuken cezalandırılması kişinin yaşama hakkını ne yazık ki geri vermez, veremez. İşte tam da bu nedenle, geri dönüşü mümkün olmayan bir yola soktuğu için, bireysel silahlanmaya karşıyız ve karşı olacağız.