Türkiye'de engellilik görünmeyen hatta yok sayılan alanlardan biri. Bu görünmezlik hali ise engellilerin başta eğitim ve sağlık olmak üzere haklara erişiminin önündeki en büyük engel.
Erişilebilir bir hayat için harekete geçilmesi gereken, düzeltilmesi gereken pek çok başlık var.
Bugün sağlıktan eğitime, ulaşımdan adalete kadar pek alanda engelli bireyler yok sayılıyor, ihtiyaçları görmezden geliniyor. Engelli bireyler haklarına erişemiyor.
Örneğin, Türkiye'de görme engelli çocukların özel eğitim alabileceği okul sayısı sadece 17, üstelik lise ve üniversite düzeyinde bu imkana dahi erişemiyorlar. Ulaşım araçlarında ve istasyonlarında işitme engelliler için uyarıcı görseller bulunmazken, tekerlekli sandalye kullanıcıları için uygun rampalı, basamaksız otobüsler yetersiz. Zihinsel engelli bireyler toplum tarafından ötekileştirilirken bu bireyler sadece evde bir yaşama mahkûm bırakılıyor. Düzgün eğimle yapılmış kaldırım rampasına araç park edebiliyor. Bütün bunlar ise ortaya adaletsiz, eşitsiz ve erişilebilir olmayan alanlar çıkarıyor.
Erişilebilir bir yaşam ve yaşam alanları nasıl kurgulanır sorusu hem politika yapıcılar hem de toplum tarafından gündeme alınmazken engelli alanında çalışan hak örgütleri ise sorunları görünür kılmaya, farkındalık yaratmaya ve en önemlisi birlikte yaşamı tesis etmek için çalışıyor.
Farklı engel gruplarıyla çalışma yürüten bu derneklerle yaptığımız her bir söyleşi daha eşit bir yaşama giden yolda yapılacaklar ve atmamız gereken adımlar hakkında pek çok şey söylüyor.
Daha adil, eşit ve erişilebilir bir dünyayı hep birlikte inşa etmek ümidiyle...
Denizli Otizm Derneği: Erişilebilir ve Eşit Bir Toplum İçin Çok Yönlü Mücadele Gerekiyor
EGED: Değişimi Birlikte Gerçekleştireceğiz
Eşpedal Derneği: Farklılıklarımızla Yaşamayı Öğrenmeliyiz
İED: Engellilerin Sorunu İnsan Hakları Sorunudur
TOHAD: Yasal Düzenlemeler Fiili Olarak Hayata Geçirilmeli