Türkiye yeniden reform sürecine dönerken, Norveç Helsinki Komitesi: İnanç Özgürlüğü Girişimi olarak insan hakları bakış açısıyla toplumsal tartışmaya katkıda bulunmak amacıyla hazırladığımız politika notuna buradan ulaşabilirsiniz.
Cem evlerinin ibadet yeri olarak tanınmaması, din veya inanç özgürlüğü hakkına ve Türkiye’nin en büyük din veya inanç azınlığını oluşturan Alevi toplumunun kimliğine ciddi bir müdahale olarak devam etmektedir. İbadet yeri kurma hakkı, Türkiye’nin de korumakla yükümlü bulunduğu uluslararası hukuk tarafından korunan temel bir insan hakkıdır.
Ne var ki, cem evlerine ilişkin karar ve politikaların ilahiyat açısından meşruiyet, ulusal birlik ve güvenlik kaygılarıyla oluşturulduğu görülmektedir.
- Bazı ibadet yerlerine indirimli tarife uygulanmasına olanak veren 12.04.2002 tarihli ve 2002/4100 sayılı Bakanlar Kurulu kararının 2(f) bölümünde yer alan “ibadethaneler (cami, mescit, kilise, havra ve sinagog)” ifadesine “cem evi” ifadesi de eklenmelidir. Söz konusu Karar, 3. Maddesi’nde ibadet yerlerinin elektrik giderlerinin takip eden yılda Diyanet İşleri Başkanlığı’nın bütçesine konulacak ödenekten karşılanacağını belirtmektedir. Aynı madde ibadet yerlerinin su giderleri için ortalama fiyat uygulanmasını öngörmektedir.
- 3194 Sayılı İmar Kanunu’nun Ek 2. Maddesi uyarınca mülki idare amirleri, cem evlerinin ibadet yeri statüsü için başvurularını değerlendirirken Anayasa’nın 24. Maddesi ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 9. Maddesi’ni temel alarak karar almalıdır. Gerektiği takdirde Başbakanlık bu konuda bir genelge yayınlamalıdır.
- Belediyeler imar planlarının düzenlenmesinde, ibadet yeri için yer ayırırken sadece camileri değil, tüm ibadet yerlerini dikkate almalıdır. Bu kararlarda inananların görüşleri birincil referans kaynağı olarak alınmalıdır.
Daha fazla bilgi için Norveç Helsinki Komitesi İnanç Özgürlüğü Girişimi Projesi yöneticisi Mine Yıldırım ile temas kurabilirsiniz- [email protected]
İlgili Dosyalar:
- inanc ozgurlugu [JPG] [31.29K]